เมื่อแม่จับได้ว่าลูกชาย เป็น...
สวัสดีครับเพื่อนๆชาวพันทิป วันนี้ผมโคตรมีความสุขนี้บอกเลย สุขกว่าตอนรับปริญญาหรือบวชอีกนะ. เพราะภูเขาที่ผมพยายามปีนมานาน ตอนนี้ผมข้ามมันได้แลัวครับ
ผมกับแม่นั่งดูทีวีอยู่ในห้องน่งเล่น ผมก็เล่นเกมในมือถืออยู่
ผม:เออ แม่ๆ เพื่อนต่อคนนึงแต่งงานละนะ เป็นคนแรกของรุ่นต่อเลย
แม่: เหรอ คนที่ไหนละ
ผม: คนใต้อะ ฝึกงานด้วยกัน
แม่ผมก็พยักหน้าหงึกๆดูทีวีต่อ พูดเสร็จผมก็เดินกลับเข้าห้อง ไม่ได้คิดอะไร
กระทั่งสักพัก ก็มีเสียงเคาะประตู
แม่: แม่เองเข้าไปได้มั้ย
ผม: ครับแม่
แม่เดินเข้ามาในห้อง แล้วก็นั่งลงข้างๆ ก่อนจะยิงประโยคเด็ด
แม่: แล้วลูกแม่ละ จะได้แต่งมั้ย?
ผมมองหน้าแบบงงๆแว่บนึง เอาแล้วไง
ผม: ทำไมละ หลานก็มีแล้วนิ ตูน(น้องสาว)มันทำหลานให้แล้วไง ผมอ้อมประเด็นไปทางอื่น กัวเราะกลบเกลื่อน เหอะๆแหะๆ
แม่: ไม่ได้แต่งหรอกใช่มั้ย ต่อไม่ได้ชอบผู้หญิงใช่มั้ย?
หืมม ผมนี้ยืนขึ้นเลย คราวนี้ผมมองหน้าแม่แบบแปลกใจสุดๆ ไม่คิดว่าแม่จะเริ่มเปิดประเด็นนี้ก่อน
ผม: รู้นานแล้วเหรอ?
แม่: เรียนจบมา3ปีแล้ว ไปเมืองนอกเมืองนากลับมาก็ไม่เห็นจะมีแหม่มไหนมาติด (โถ่ แม่พูดยังกะส่งลูกไปหาเมีย คือจริงๆมีเยอะนะแต่ไม่เอา 555)
แม่: สาวๆไทยมีเข้ามา ลูกเพื่อนแม่สวยๆเยอะแยะก็ไม่เห็นสนใจเค้า มองยังไม่มองเลย
ผมเงียบรอแม่พูดต่อไป
แม่: เพื่อนๆผู้ชายก็มีแต่หล่อๆ หล่อเกินไป อันนี้แหละที่แม่มั่นใจ
มาถึงตรงนี้ผมหลุดขำ
ผม: ไอ้พวกนั้นมันหล่อขนาดนั้นเลยเหรอ แม่
ผมขำที่แม่บอกว่าเพื่อนผมมันหล่อเกินไป ทั้งๆที่อิพวกนั้นอ่ะ มันชายแทัโหม้ดด
แม่: แม่ก็แค่เสียดายเฉยๆ แค่บอกแม่ตรงๆ แม่ไม่ว่าหรอก แม่เข้าใจ
ผม: ครับแม่ ต่อไม่ได้ชอบผู้หญิง
เงียบกัน3วิ
แม่: งั้นก็หาเอาหล่อๆนะ
นั้นไง ผมเลยหลุดขำอีกรอบ
ผม: ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้ ถ้าต่อจะมีรับรองเลยแม่ เดินไปไหนไม่มีอาย
แม่: โอ้ย แม่ไม่อายหรอก ลูกแม่มีการงานดีๆทำ เลี้ยงครอบครัวได้ ไม่มีอะไรให้อาย เป็นคนดีของสังคม เป็นลูกที่ดีของป๊ากับแม่ก็พอแล้ว
ผมนี้ยิ้มเลย แม่พูดตามพลอทไว้เป้ะๆตามที่เคยได้ยินมา เป็นดีของสังคม บลาๆๆ
พูดจบแม่ก็ลูบหัวผมทีนึงแล้วก็เดินออกไป ปล่อยผมนั่งงงกับตัวเอง ว่าเรื่องแต่งงานของเพื่อนร่วมรุ่นจะกลายมาเป็นเรื่องตัวเองไปเฉยๆ
ในใจมันโล่งอยากบอกไม่ถูก จริงๆผมเองก็คิดจะบอกเล่าองนี่อยู่แล้วแต่ก็หาโอกาสไม่ได้ ถามว่ากลัวมั้ย ก็นิดนึงนะ เพราะที่บ้านก็คอยถามบ่อยๆว่าไม่พาสาวมาบ้านมั้งเหรอ ก็มันไม่มีจะเอาไหนมา จนสุดท้าย ฝ่ายที่เริ่มก่อนกลายเป็นพ่อแม่ซะเอง
สำหรับคนที่เจอปัญหาหรืออึดอัดใจเรื่องเดียวกับผม อยากจะบอกว่าไม่ต้องเครียดนะครับ ใช้ชีวิตของเราปกติ แต่ต้องทำตัวเองให้มีค่ามากกว่าคนอื่น อย่าคิดไปเองว่าพ่อแม่จะเกลียด สุดท้ายลูกก็คือลูกครับ ถ้าเราเป็นคนดีเรียนเก่ง มีหน้าที่การงานทำ ผมเชื่อครับร้อยทั้งร้อยท่านต้องเข้าใจ เดินไปบอกเลยเมื่อคิดว่าคุณพร้อม หรือไม่ก็อาจจะเจอแจคพอตแตกแบบผมก็ได้ใครจะรู้
ไม่นานนักแม่ผมเดินเข้ามาอีกรอบ นั่งลงที่เดิมทำหน้าจริงจัง
แม่: ถามจริงๆนะ
ผม: ครับ
ตอนนี้เรื่องอะไรก็ไม่ปิดละผมนึกในใจ
แม่: มันแก้ไม่ได้เลยใช่มั้ย!?
ผม: โถ่แม่...ต่อไม่ได้เป็นหวัดนะกินยาหายอะ
แม่: เอ่าเหรอๆ
หื้มม!!! ยังมาตีหน้าตายเอ่าเหรออีกแม่ใครนิ ผมขำอยู่แปบก่อนจะโดดไปกอดแม่
ผม: ขอบคุณนะครับ
แม่: อืมๆ
นี้แหละครับภูเขาลูกสุดท้ายของผม ตอนเริ่มปีนมันอาจจะยากกว่ามนุษย์คนอื่นหน่อยเพราะเราต้องทำต้วเองให้เป็นที่ยอมรับ แต่รับรองได้เลยครับว่าถ้าข้ามได้แล้ว คุณจะมีความสุขที่สู้ดด
เมื่อแม่จับได้ว่าลูกชาย เป็น...
สวัสดีครับเพื่อนๆชาวพันทิป วันนี้ผมโคตรมีความสุขนี้บอกเลย สุขกว่าตอนรับปริญญาหรือบวชอีกนะ. เพราะภูเขาที่ผมพยายามปีนมานาน ตอนนี้ผมข้ามมันได้แลัวครับ
ผมกับแม่นั่งดูทีวีอยู่ในห้องน่งเล่น ผมก็เล่นเกมในมือถืออยู่
ผม:เออ แม่ๆ เพื่อนต่อคนนึงแต่งงานละนะ เป็นคนแรกของรุ่นต่อเลย
แม่: เหรอ คนที่ไหนละ
ผม: คนใต้อะ ฝึกงานด้วยกัน
แม่ผมก็พยักหน้าหงึกๆดูทีวีต่อ พูดเสร็จผมก็เดินกลับเข้าห้อง ไม่ได้คิดอะไร
กระทั่งสักพัก ก็มีเสียงเคาะประตู
แม่: แม่เองเข้าไปได้มั้ย
ผม: ครับแม่
แม่เดินเข้ามาในห้อง แล้วก็นั่งลงข้างๆ ก่อนจะยิงประโยคเด็ด
แม่: แล้วลูกแม่ละ จะได้แต่งมั้ย?
ผมมองหน้าแบบงงๆแว่บนึง เอาแล้วไง
ผม: ทำไมละ หลานก็มีแล้วนิ ตูน(น้องสาว)มันทำหลานให้แล้วไง ผมอ้อมประเด็นไปทางอื่น กัวเราะกลบเกลื่อน เหอะๆแหะๆ
แม่: ไม่ได้แต่งหรอกใช่มั้ย ต่อไม่ได้ชอบผู้หญิงใช่มั้ย?
หืมม ผมนี้ยืนขึ้นเลย คราวนี้ผมมองหน้าแม่แบบแปลกใจสุดๆ ไม่คิดว่าแม่จะเริ่มเปิดประเด็นนี้ก่อน
ผม: รู้นานแล้วเหรอ?
แม่: เรียนจบมา3ปีแล้ว ไปเมืองนอกเมืองนากลับมาก็ไม่เห็นจะมีแหม่มไหนมาติด (โถ่ แม่พูดยังกะส่งลูกไปหาเมีย คือจริงๆมีเยอะนะแต่ไม่เอา 555)
แม่: สาวๆไทยมีเข้ามา ลูกเพื่อนแม่สวยๆเยอะแยะก็ไม่เห็นสนใจเค้า มองยังไม่มองเลย
ผมเงียบรอแม่พูดต่อไป
แม่: เพื่อนๆผู้ชายก็มีแต่หล่อๆ หล่อเกินไป อันนี้แหละที่แม่มั่นใจ
มาถึงตรงนี้ผมหลุดขำ
ผม: ไอ้พวกนั้นมันหล่อขนาดนั้นเลยเหรอ แม่
ผมขำที่แม่บอกว่าเพื่อนผมมันหล่อเกินไป ทั้งๆที่อิพวกนั้นอ่ะ มันชายแทัโหม้ดด
แม่: แม่ก็แค่เสียดายเฉยๆ แค่บอกแม่ตรงๆ แม่ไม่ว่าหรอก แม่เข้าใจ
ผม: ครับแม่ ต่อไม่ได้ชอบผู้หญิง
เงียบกัน3วิ
แม่: งั้นก็หาเอาหล่อๆนะ
นั้นไง ผมเลยหลุดขำอีกรอบ
ผม: ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้ ถ้าต่อจะมีรับรองเลยแม่ เดินไปไหนไม่มีอาย
แม่: โอ้ย แม่ไม่อายหรอก ลูกแม่มีการงานดีๆทำ เลี้ยงครอบครัวได้ ไม่มีอะไรให้อาย เป็นคนดีของสังคม เป็นลูกที่ดีของป๊ากับแม่ก็พอแล้ว
ผมนี้ยิ้มเลย แม่พูดตามพลอทไว้เป้ะๆตามที่เคยได้ยินมา เป็นดีของสังคม บลาๆๆ
พูดจบแม่ก็ลูบหัวผมทีนึงแล้วก็เดินออกไป ปล่อยผมนั่งงงกับตัวเอง ว่าเรื่องแต่งงานของเพื่อนร่วมรุ่นจะกลายมาเป็นเรื่องตัวเองไปเฉยๆ
ในใจมันโล่งอยากบอกไม่ถูก จริงๆผมเองก็คิดจะบอกเล่าองนี่อยู่แล้วแต่ก็หาโอกาสไม่ได้ ถามว่ากลัวมั้ย ก็นิดนึงนะ เพราะที่บ้านก็คอยถามบ่อยๆว่าไม่พาสาวมาบ้านมั้งเหรอ ก็มันไม่มีจะเอาไหนมา จนสุดท้าย ฝ่ายที่เริ่มก่อนกลายเป็นพ่อแม่ซะเอง
สำหรับคนที่เจอปัญหาหรืออึดอัดใจเรื่องเดียวกับผม อยากจะบอกว่าไม่ต้องเครียดนะครับ ใช้ชีวิตของเราปกติ แต่ต้องทำตัวเองให้มีค่ามากกว่าคนอื่น อย่าคิดไปเองว่าพ่อแม่จะเกลียด สุดท้ายลูกก็คือลูกครับ ถ้าเราเป็นคนดีเรียนเก่ง มีหน้าที่การงานทำ ผมเชื่อครับร้อยทั้งร้อยท่านต้องเข้าใจ เดินไปบอกเลยเมื่อคิดว่าคุณพร้อม หรือไม่ก็อาจจะเจอแจคพอตแตกแบบผมก็ได้ใครจะรู้
ไม่นานนักแม่ผมเดินเข้ามาอีกรอบ นั่งลงที่เดิมทำหน้าจริงจัง
แม่: ถามจริงๆนะ
ผม: ครับ
ตอนนี้เรื่องอะไรก็ไม่ปิดละผมนึกในใจ
แม่: มันแก้ไม่ได้เลยใช่มั้ย!?
ผม: โถ่แม่...ต่อไม่ได้เป็นหวัดนะกินยาหายอะ
แม่: เอ่าเหรอๆ
หื้มม!!! ยังมาตีหน้าตายเอ่าเหรออีกแม่ใครนิ ผมขำอยู่แปบก่อนจะโดดไปกอดแม่
ผม: ขอบคุณนะครับ
แม่: อืมๆ
นี้แหละครับภูเขาลูกสุดท้ายของผม ตอนเริ่มปีนมันอาจจะยากกว่ามนุษย์คนอื่นหน่อยเพราะเราต้องทำต้วเองให้เป็นที่ยอมรับ แต่รับรองได้เลยครับว่าถ้าข้ามได้แล้ว คุณจะมีความสุขที่สู้ดด